Zelfportret

Ik ben Elske van Lonkhuijzen en ik kom uit een familie van aardappelboeren met borstelige wenkbrauwen en een groef in de bovenlip die doet denken aan de ploegvoren in het land. Mijn tantes en ooms zijn fantastische vertellers. Ze vulden mijn kindertijd met anekdotes en grote wolken sigarettenrook. De betekenis van - soms schijnbaar onbeduidende - persoonlijke verhalen fascineert me sindsdien. Een verhaal vertellen betekent ordenen, delen, vermaken, iets blootleggen of juist verhullen.

 

Ik studeerde psychologie en filosofie om mensen beter te begrijpen (dit is maar ten dele gelukt) en volgde lessen aan de Schrijversvakschool in Amsterdam. Ik kreeg veel artistieke oefenkansen van De Nieuwe Oost Wintertuin, flopte als copywriter en ontdekte toen pas het ambacht van levensverhalen- en portretschrijver. Sinds tien jaar geef ik ook les, liefst in knusse zaaltjes met filterkoffie en droge koekjes. Ik ben zelden zo gelukkig als wanneer ik met andere schrijvers - prille beginners én ervaren vaklui - teksten en artistieke processen kan uitwisselen en ontleden.

 

Behalve op lange levenslopen ben ik dol op haiku's, literaire experimenten, taalgrapjes en fotostrips.